غناء موضوعا و حكما

مشخصات كتاب

نام كتاب: غناء موضوعا و حكما

موضوع: فقه استدلالى

نويسنده: اصفهانى، محمد تقى صديقين

تاريخ وفات مؤلف: 1414 ه ق

زبان: فارسى

قطع: وزيرى

تعداد جلد: 1

ناشر: مؤلف محترم

تاريخ نشر: ه ق

نوبت چاپ: اول

مكان چاپ: قم- ايران

[الخطبة]

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ و الصلاة و السلام على خير خلقه محمد و آله الطاهرين و لعنة اللّه على اعدائهم اجمعين الى يوم الدين

آيا محور بحث را عنوان موسيقى قرار دهم يا عنوان غناء؟

البته چون مسأله مسأله فقهى است مناسب است بمنظور انحفاظ عنوانى كه در ادلة فقهية ملحوظ شده است غناء را محور بحث قرار دهم. لكن از طرف ديگر چون موسيقى نسبت به غناء عنوان اعمى است متناسب است انسان بحث و كلام را روى آن پياده كند زيرا اگر حرمت موسيقى ثابت شد حرمت غناء هم قهرا ثابت ميشود مگر نه اينست كه موسيقى شامل ساز و آواز هر دو ميشود؟

لكن باز خيال ميكنم اگر غناء را مورد كلام قرار دهم بهتر است

زيرا گذشته از اينكه انسب است بانحفاظ عنوان موجود در ادلّة

تنها آن «يعنى» غناء است كه از بعض جهات مورد كلام در ازمنه متأخرة واقع شده و امّا مسأله ساز بآلات از نظر حرمت و ممنوعيت در هيچ زمانى مورد كلام احدى از فقهاء قرار نگرفته است و از اينجا برمى آيد كه اگر كسى از روى سرعت در حساب بدون مجال آواز را از مرحله جواز دور نداند نميتواند ساز را هم با آن هم دوش بداند

و در حقيقت اگر در حرمت غناء مغز او آلوده شد

نبايد اين آلودگى را مربوط بموسيقى بمعنى اعم آن بداند

چنانچه قبلا اشاره شد نسبت بين موسيقى و غناء نسبت تساوى نيست

موسيقى شامل ساز و آواز هر دو ميشود و امّا غناء تنها شامل آواز ميشود

غناء چيست؟

ظاهرا غناء در لغت عبارت است از آواز طرب انگيز البته منظور آواز انسانى است بنابراين شامل

غناء موضوعا و حكما، ص: 2

آواز حيوان نميشود

فرهنگ عميد، غناء بكسر غين آواز خوش سرود آواز طرب انگيز

المنجد، الغناء من الصوت ما طرب به

المصباح المنير، و